فولاد های داپلکس همان گونه که از نامشان پیداست، گونه ای از فولادهای ضد زنگ می باشند که ساختار بلوری آنها ار دو نوع دانه بندی آستنیتی و فریتی تشکیل شده. گریدهای استیل داپلکس نسبت به فولادهای ضد زنگ از مقاومت به خوردگی و مقاومت مکانیکی بالاتری برخوردارند. امروزه فولادهای داپلکس به طور گسترده در تجهیزات دریایی به کار می روند. استیل داپلکس به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:

• فولاد های داپلکس (داپلکس 2205): مقاومت به خوردگی و مقاومت مکانیکی بالاتر نسبت به فولاد ضد زنگ، به طور گسترده در قطعاتی که با آب دریا تماس دارند استفاده می شوند.
• فولاد سوپر داپلکس (UNS S32760، Zeron100): با اضاف شدن عناصر خاص نظیر تنگستن و نیتروژن به ترکیب آلیاژی آنها مقاومتشان در برابر خوردگی تنشی در محیط های اسیدی افزایش یافته و به طور ویژه برای صنایع نفت و گاز طراحی شده اند.

فولادهای سوپر داپلکس علی رغم داشتن مقاومت مکانیکی و مقاومت به خوردگی بالاتر نسبت به فولاد های ضدزنگ، به سادگی قابل شکل پذیری و ماشینکاری نیستند و به هیچ عنوان برای کاربردهای فوق سرد (کرایوژنیک) و دما بالا (بالاتر از 300 درجه سلسیوس) مناسب نمی باشند.